Assalamualaikum..
entah la patut atau tidak sy share semua ni..mungkin x semua sy akan cerita..(mukadimah pon dh mcm sedih hehehe)..Isnin lepas ada site visit kira cm lawatan sambil blaja jgk la kat Simpang Pulai dan Tapah,Perak..sgt teruja ok sebab walaupun x dapat singgah kampung lalu pon dh seribu rahmat..huhu..Memang happy sgt sebab team semua sempoi and senang kira.yang paling penting Pengarah sy sporting x hengat okeh.
ok la visit yg menarik dan bnyk blaja benda baru..tapi 1 je yg mmg xleh blah bile di bawa ke pusat ternakan katak dalam kolam simen...what?????katak???seperti semua sedia termaklum la sgt sy sgt fobia+trauma+alergik dgn katak ni..jgn kate nk tgk real tgk gmbr pon dh blh wat tidur mlm x lena okeh..oleh kerana itu juga sy sgt berhati2 nk tumpang bilik air atau masuk umah org..tkut diserang hendap oleh katak-katak yg iyerkkkk...mse visit sy dok dlm kete smbil pasang lagu kuat2 and locked pintu kete dgn selamat skali hehehe...
best kan dapat wat kolam ikan cmni...
see...my big bos sgt bersemangat on that day hehe..
tenang..damai..dekat dh ni nk smpai cameron highland
nk enteprem jgk kan hehehe...
ha..ni la pusat ternakan katak Mr Jacky tuh...huh u made me histeria la Mr jacky hehe
ok berbalik pada ape yg lebih penting utk sy share semestilah 1 part yg sgt mengganggu emosi dan jiwa raga sy skrg ni..kitorg ade pusing2 sekitar Ipoh utk cri barang keperluan projek..wktu nk exit Ipoh hati tibe2 berdup dap dup dap...klu korg nk tau sy dh 5 bln x jejak kaki di Ipoh..tau nape?ye sebab sy belum kuat utk lalu tempat2 yg penuh dgn kenangan bersama dia..ckap je ceruk mana yg x pernah kami lalu+singgah+lepak..semua dah.aduhhhh how come you!!sgt tragis ok bile lalu kt tempat2 yg penuh dgn memori yg hnya aku dan dia saje yg tau..sy pasti die tdk seperti sy.die skrg dh lupe semua knangan kami..entah2 dh humban dlm tong sampah@lombong@sungai@ hmmm what ever la kan...tapi not me.semua kisah kami masih kemas dlm kepala otak ni..as usual my fmily sgt2 memahami dan spanjang 5 bulan langsung x wat aktiviti sekitar Ipoh hehehe..sian diorg terpaksa demi utk sy pulih seperti sedia kala hehehe..sy tau semua org akan cakap sy ni emosional,ikut hati,terlalu lyn perasaan mcm2 la..tapi bygkan anda di tempat sy...10 thn 10 hri bukan 1 tempoh yg sekejap..may be it takes a very long time to heal..
and me...still not hve the strength..masih mencari cure to move on..dont know how to handle this but i know Allah always there..to help me and give the best cure for me..hanya doa yang menjadi penyembuh luka.kekuatanku hanya padaMu Ya Allah..
And me..still hoping to get the best in my life..doakan sy kuat dan tabah teman!!perhaps all those happened bring me something gud in my life..i believe in qada dan qadar..and hikmah as well.mungkin ramai yg rindu nk tgk sy happy cm dulu,senyum cm dulu,gelak2 cm dulu,gurau2 cm dulu...yes i will but give me a chance to build up my new me..:)
p/s:kt ofis tadi semua takut nk tegur sbb muka sy muram,suram dan kusam hehe..no la sy ok..cuma jiwa je sentap skit..sy kan strong huhu...
2 comments:
ye..susah untuk kita lupakan setiap kenangan..walaupun xlame kenal ataupun ape..n jaz lagi sedih bila setiap kenangan tu adalah di negeri n kawasan sendiri..so how?
Slow2 lupakan..jadikan sume tu kenangan terindah,jangan membenci dan jangan jadikan ingatan utk selama2nya..Kita kena kuat utk bangun n mulakan hidup baru.Insyaallah tuhan sentiasa dengan kita.Cayok Kak Zu!
thanx jaz..sometimes it's hard to believe tapi ni la realiti yg terpaksa dihadapi..sebelum tidur selalu doakan akan lupa semuanya tapi sedih bile bgun pagi masih igt benda yg sama jugak hmmmm...doakan kak zu tabah ye:)
Post a Comment